Aangrijpende en humoristische film over een Paus die geen Paus wilde zijn.
Op een tragikomische manier geeft Habemus Papam een beeld van de wereld die zich binnen de muren van het Vaticaan afspeelt. Hoe wereldvreemd zijn de katholieke kerk, het Vaticaan en de paus?
Hoewel er veel ideeën en vooroordelen over bestaan, is het Vaticaan voor de meesten van ons een onbekende wereld. Met de film Habemus Papam (‘We hebben een paus’) probeert regisseur Nanni Moretti hier verandering in te brengen.
De film begint met de dood van de paus en het conclaaf dat zijn opvolger kiest. De nieuw verkozen paus (Michel Piccoli) lijkt echter niet goed te weten wat hij met zijn nieuwe positie aanmoet en raakt in een diepe persoonlijke crisis door alle verantwoordelijkheden die hem boven het hoofd hangen. Overal ter wereld wachten gelovigen in spanning op de officiële bekendmaking van de paus, die zich echter niet durft te vertonen. Binnen het Vaticaan wordt tevergeefs naar een oplossing gezocht. Als laatste redmiddel wordt de hulp ingeschakeld van een psychoanalyticus, maar ook hij lijkt helaas niet te weten wat hij met de situatie aanmoet. Bijna bezweken onder alle druk, kiest paus Melville uiteindelijk zijn eigen weg…
Dat was toen volop genieten met deze film. Heel toepasselijk en actueel nu. Ik zie het al voor me bij de komende nieuwe paus.