De vlam der liefde
wat heb ik moeten lachen vandaag
over de diepten van mijn lijden
zo blij was ik
van binnen
uit het diepst van mijn hart
terwijl mijn stille geest
klapwiekt over de oceanen
zonder te botsen
tegen de deur
tegen het raam
het plafond van mijn woede
zonder voorstelling van de dood
zonder na te denken
over de verslaving van de luxe
te geven,
altijd te geven
daar dacht ik aan
zoals ik dacht aan vrij leven
geven als de fruitbomen
die vruchten plukken van de zon
één voor één
ik dacht het rood van de appel te geven
liefde
in de vlammengloed
van mijn kloppend hart
Een gedicht van Halil Gür uit ‘Wakker het vuur niet aan’, 1994.