“Als je maar genoeg je best doet. Positief blijft. Hard werkt. Dan zal de zon achter de wolken gaan schijnen.”
Het is de bezwering waarmee Pat (Bradley Cooper) zich op de been probeert te houden. Oké, zijn vrouw mag dan een ander hebben en een contactverbod hebben afgedongen, maar hij kan haar vast terugwinnen door de hele boekenlijst die zij doceert te lezen en ‘in vorm’ te raken door hard te lopen in een vuilniszak.
Een acht maanden durend verblijf in een psychiatrische kliniek ten spijt: helemaal genezen van zijn bipolaire stoornis is Pat duidelijk niet. Dat zijn leven een andere kant opgaat, waarmee het voor acht Oscars genomineerde Silver Linings Playbook zich ontpopt als romantische komedie, heeft de kijker daardoor eerder door dan hij.
Hij ziet namelijk niet dat er al een veel betere liefdeskandidaat ten tonele is verschenen: de jonge, mooie weduwe Tiffany (Jennifer Lawrence), depressief en voormalig seksverslaafd. Ze kennen dezelfde medicijnen en hebben geen van beide het maatschappelijke pantser waar mensen zich doorgaans achter verschuilen. ‘Jij hebt slechte sociale vaardigheden’, zegt hij. ‘Jij zegt meer ongepaste dingen, dan gepaste’, bitst ze terug.
Ze mogen dan hard botsen – zoals bijna iedereen hier – maar regisseur David O. Russell (The Fighter) schetst hun voorzichtig ontluikende relatie vooral liefdevol – seksuele spanning is opvallend afwezig. In de wereld waarin ze wonen is niemand normaal – zo heeft vader Robert De Niro overduidelijk een dwangneurose – zonder dat de film ooit ‘lekker gek’ wordt. De personages zijn grappig, zonder dat Russell ze belachelijk maakt. Ze worden nooit te hysterisch gek, net zoals het energieke camerawerk, de snelle montage en de schreeuwpartijen net niet onverdraaglijk worden.
Het is een bewonderenswaardig evenwicht dat Russell misschien juist weet te vinden omdat zijn eigen zoon aan een bipolaire stoornis lijdt. Maar ook door de juiste keuze van de acteurs -Silver Linings Playbook is terecht de eerste film in 31 jaar die in alle vier de acteurscategorieën een Oscarnominatie ontving. De twee hoofdrolspelers blinken daarbij uit in de momenten dat ze moeten inhouden: als je de bruisende energie in Cooper ziet ophopen of als Lawrence – die haar Oscarnominatie wist te verzilveren – met kleine gebaren een opmerkelijk diepgaand zelfinzicht verraadt.
Silver Linings Playbook is meer dan een romantische komedie over twee getormenteerde zielen. Het speelt zich af in een wereld van ontslag en werkloosheid, mislukte huwelijken, falende sportteams en serieuze, geestelijke aandoeningen. Russell laat zien hoe absurd levenswijsheden over samenwerking, familiebanden en de zon achter de wolken in deze rauwrealistische wereld zijn. Om vervolgens zijn film keurig aan de wetten van de Hollywoodromance en zelfs -sportfilm te laten voldoen, en zo te laten zien dat Pats mantra’s lang zo gek niet zijn als ze in het begin klonken. Het maakt Silver Linings Playbook het juiste romantisch sprookje voor de harde wereld van nu.
(Recensie door Floortje Smit, gepubliceerd op 28-02-2013 in de Volkskrant)